2 Νοε 2010

Μικρή δόση ιστορίας: Μεσσήνη!

  Η Μεσσήνη ιδρύθηκε το χειμώνα του 370-369 π.Χ. από το Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα, μετά τη νίκη του επί των Σπαρτιατών στη μάχη των Λεύκτρων και την εισβολή του στη Λακωνία. Ο Επαμεινώνδας απελευθέρωσε τη Μεσσηνία από τη σπαρτιατική επιρροή και επέλεξε τους πρόποδες του όρους Ιθώμη για να χτίσει την πρωτεύουσα των ελεύθερων Μεσσηνίων. Χτίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την αρκαδική Μεγαλόπολη,
ώστε να αποκλειστεί η Σπάρτη από εχθρικά κράτη και να εκλείψει η επιροή της έξω από τη Λακωνική.
  Ο περιηγητής Παυσανίας το 150 π.Χ την αναφέρει με το όνομα "Λίμναι" και έχει διασώσει τις περισσότερες πληροφορίες για την ίδρυση της πόλης. Κήρυκες σταλμένοι από τους Θηβαίους έφτασαν στην Ιταλία, τη Σικελία, τη Λιβυκή πόλη Ευεσπερίδες και όπου αλλού ζούσαν φυγάδες Μεσσήνιοι, και τους κάλεσαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Είναι προφανές οτι οι απελευθερωμένοι είλωτες και περίοικοι της Μεσσηνίας θα συμμετείχαν κι αυτοί αλλά το ζωτικότερο στοιχείο της ξενητειάς θεωρήθηκε απαραίτητο και, ευτυχώς για τα σχέδια του Επαμεινώνδα, ανταποκρίθηκε στον κάλεσμα. Η επιλογή της θέσης της πόλης έγινε μετά από υποτιθέμενη θαυματουργή αποκάλυψη της θέσης της διαθήκης του Μεσσήνιου ήρωα Αριστομένη και με τη βοήθεια ιερέων και μάντεων. Η πόλη ονομάστηκε από τη μυθική βασίλισσα Μεσσήνη, κόρη του βασιλιά του Άργους Τριόπα. Έτσι ξεκίνησε το χτίσιμο του τείχους, μετά από θυσίες των συμμάχων προς τους τοπικούς θεούς και ήρωες, και υπό τη συνοδεία βοιωτικών και αργείτικων αυλών (αν και ο Παυσανίας δεν θεωρεί πως εκείνο το τείχος ήταν αυτό που είδε ο ίδιος).

  Η πόλη παρέμεινε το πολιτιστικό κέντρο της Μεσσηνίας μέχρι το 395, όταν η επιδρομή των Γότθων του Αλάριχου υποτίθεται πως έδωσε το αποφασιστικό πλήγμα στην πόλη. Τότε οι λιγοστοί πια κάτοικοί της θα άρχισαν να εγκαθίστανται σε ασφαλέστερους οικισμούς και η θέση να ερημώνεται.  
  Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας η Μεσσήνη αναφέρθηκε και ως "Νησί", όνομα που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Η Μεσσήνη (Νησί)  αναφέρεται ως το αγαπημένο μέρος της Ισαβέλλας των Βιλλεαρδουίνων, που είναι περισσότερο γνωστή ως «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» από το ομώνυμο έργο του Άγγελου Τερζάκη.
  Στα 1770 διαδραματίσθηκε στη Μεσσήνη η τελευταία πράξη της επανάστασης του Ορλώφ.  Σώμα 400 Μανιατών υπό τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη (Σκυλογιάννη) έδωσε γενναία αλλά άνιση μάχη στο Ριζόμυλο, νότια της Μεσσήνης, προσπαθώντας να ανακόψει πολυπληθέστερο στρατό Αλβανών, ερχόμενων από τη Μεθώνη. Μόλις 24 με τον αρχηγό τους επέζησαν από τη μάχη αυτή και, οχυρωμένοι σε σπίτια του Νησιού, συνέχισαν την απεγνωσμένη άμυνα. Στην μάχη εφονεύθη και ο Γεώργιος Φλέσσας, παππούς του Παπαφλέσσα.
Στα 1800 ιδρύεται αλληλοδιδακτικό σχολείο, στο οποίο δίδαξε ο σοφός κληρικός Καλλίνικος Καστόρχης.
  Στην Εθνεγερσία του 1821 η Μεσσήνη μετέχει μεταξύ των πρώτων. Οι ηρωικές οικογένειες των Δαρειώτη και Καλαμαριώτη μετείχαν ενεργά στον αγώνα. Στα 1825 ο Ιμπραήμ ισοπέδωσε τη Μεσσήνη κατακαίοντας τα πάντα.
  Στον εικοστό αιώνα, η πόλη έγινε η μούσα του λογοτέχνη Σωτήρη Πατατζή που την απαθανάτισε ως «Μεθυσμένη Πολιτεία» στο ομώνυμο μυθιστόρημα, το οποίο περιγράφει ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή της πόλης στο Μεσοπόλεμο.

Πηγές: www.messini.gr
             el.wikipedia.org

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.