Ανατολικά του κεντρικού Ταϋγέτου, κοντά στην Καλαμάτα, πάνω από το χωριό που σήμερα ονομάζεται Ελαιοχώρι (γνωστό και με την παλιά του ονομασία Γιάννιτσα), βρίσκεται η μονή Δήμιοβας. Πολλές φορές αναφέρεται και ως Ντίμιοβα, Τίμιοβα, Τίνοβα, και Ντιμόνοβο. Το όνομα είναι σλαβικής προελεύσεως και σημαίνει «κροκοτόπι», δηλαδή τόπο όπου ανθίζει το φυτό «Κρόκος», από το οποίο παράγεται η κίτρινη βαφική ύλη «Ζαφορά».
Η σημερινή μονή κτίσθηκε τις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα και μέσα της υπάρχει ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο οποίος τοιχογραφήθηκε το έτος 1663 σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή που βρίκεται εντός. Το 1770 η μονή πυρπολήθηκε από τους Τούρκους, και ακόμη και σήμερα είναι εμφανή τα σημάδια της πυρπόλησης στις τοιχογραφίες του ναού. Ο ναός είναι φημισμένος για τη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, η οποία επανήλθε στο ναό το 1837, όταν και αποκαταστάθηκαν οι κυριότερες ζημιές.
Την εικόνα της Παναγίας αυτής, ο Καλοκύρης κατατάσσει στον τύπο της «ελεούσης» και θεωρεί έργο του τέλους του 16ου ή των αρχών του 17ου αιώνα. Ο Ξενογιάννης την αποδίδει στον τύπο της «Γλυκοφιλούσης», και αντίθετα από τον Καλοκύρη τη θεωρεί έργο πολύ προγενέστερο του 16ου αιώνα.
Σύμφωνα με την ιστορία της μονής, ο ναός υπήρχε και λειτουργούσε σε ακμή κατά τον 15ο αιώνα, όταν τα κελιά πυρπολήθηκαν το 1463 από τους Τούρκους κατά τον Τουρκοενετικό πόλεμο. Το 1663 έγινε εκ βάθρου ανακαίνιση, οπότε και τοιχογραφήθηκε ο ναός. Ακολούθησε και άλλη μεγάλη καταστροφή της μονής το 1770, κατά την περίοδο των «Ορλωφικών».
Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821, η μονή Δήμιοβας μαζί με τις μονές Βελανιδιάς και Προφήτη Ηλία αποτέλεσαν τόπο συνάντησης των αγωνιστών Γρηγόριου Δικαίου Παπαφλέσσα, Κολοκοτρώνη, Αναγνωσταρά, Νικηταρά και άλλων, ενώ εδώ είχε σχεδιασθεί η απελευθέρωση της Καλαμάτας την 23η Μαρτίου 1821.
Κατά το έτος 1834 η Αντιβασιλεία του Μάουρερ διέλυσε τη Μονή, μαζί με άλλες, αφαιρώντας όλα τα ιερά σκεύη, ιερά άμφια, αναθήματα και αφιερώματα. Οι απεσταλμένοι υπάλληλοι του κράτους επιχείρησαν να αφαιρέσουν και τη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, αλλά οι κάτοικοι των Γιαννιτσάνικων (σημερινό Ελαιοχώρι) αγανάκτησαν, πήραν πίσω την εικόνα και την τοποθέτησαν ξανά στο ναό. Η ανασύσταση της μονής έγινε επί της Βασιλείας του Όθωνα το έτος 1838.
Οι περιπέτειες της μονής συνεχίσθηκαν κατά την Γερμανική κατοχή, όταν ο Ηγούμενος και οι Μοναχοί εγκατέλειψαν τη μονή για λόγους ασφάλειας.
Ιστορικές πληροφορίες για τη Μονή Δήμιοβας υπάρχουν στον «Κώδικα της Υπεραγίας Θεοτόκου Ντίμιοβας – Ανακαινισθέν εις έτους αψιθ’», που φυλάσσεται στο Επισκοπείο της ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, όπου υπάρχουν καταχωρήσεις από το έτος 1664 μέχρι το έτος 1851.
Πηγή: www.messinia-guide.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.