Λαϊκές παραδόσεις: Το λιοκόρνο....

Απο πολύ παλιά στις περιοχές της Κεφαλλονιάς, της Μάνης και της Καλαμάτας υπάρχει μία συγκεκριμένη αντίληψη για το φίδι το οποίο φέρει κέρατο. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, σε εκείνες τις περιοχές έλεγαν ότι όποιος είχε στην κατοχή του το κέρατο από το "λιοκόρνο"(το φίδι που έχει ένα κέρατο), μπορούσε με αυτό να γιατρέψει το δάγκωμα του φιδιού! Παρακάτω θα βρείτε μία εκδοχή αυτής της ρήσης, όπως αναγράφεται στο βιβλίο του Νικολάου Πολίτη  "Παραδόσεις".

    
   Τὰ μεγάλα φίδια ἔχουν ἕνα κέρατο ʼς τὸ κεφάλι˙ ὅποιος τὸ εὕρῃ δὲν φοβᾶται ἀπὸ δαγκαματιὰ φιδιοῦ καὶ ἠμπορεῖ μὲ αὐτὸ νὰ γιατρεύεῃ καὶ ἄλλους. Ὅποιο φίδι ἔχει τὸ κέρατο τὸ λέγουν λιοκόρνο καὶ πρέπει νὰ πέσῃ ʼς τὴ θάλασσα. Μιὰ φορὰ ἕνας παπᾶς ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῆς Κεφαλλονιᾶς εἶδε ʼς τὸ δρόμο πλῆθος ἀμέτρητο φίδια˙ ἐστάθη παράμερα, ἐκύτταξε καλά, καὶ εἶδε τὸ λιοκόρνο ποῦ πήγαινε μπροστὰ κιʼ ἀπὸ πίσω τὸ ἀκολουθοῦσαν ὅλα τὰ φίδια. Ἅμα ἔφτασαν ʼς τὸ περιγιάλι ἐστάθηκαν, τὸ λιοκόρνο ἔτριψε τὸ κεφάλι του ʼς τὸν ἄμμο καὶ ἔπεσε ʼς τὴ θάλασσα. Ὅταν ἔφυγαν τὰ φίδια ἐπῆγε ὁ παπᾶς ʼς τὸ μέρος ποῦ ἐστάθη τὸ λιοκόρνο, ἔψαξε ʼς τὸν ἄμμο, ηὗρε τὸ κέρατο καὶ τὸ ἐπῆρε ʼς τὸ σπίτι του.

   Εἰς τὴ Μάνη πάλι λιόκουρνο λέγουν τὸ ἄγριο φίδι˙ ἔχει καὶ αὐτὸ κέρατο καὶ ὅταν ἔρθῃ ὁ καιρός του πέφτει, ὡς τοῦ ἀλαφιοῦ. Ὅποιος τὸ εὕρῃ τὸ μεταχειρίζεται γιὰ τὸ δάγκαμα τῶν φιδιῶν. Τὸ κέρατο αὐτὸ τὸ λέγουν και λιόκουρνο καὶ παντζέχρι. Εἰς τὴ Μεσσηνία ὅμως τὸ λέγουν λιόκρινο, τὸ βουτοῦν ʼς ἕνα ποτήρι νερό, καὶ αὐτὸ τὸ νερὸ τὸ δίνουν εἰς τὸν δαγκωμένο νὰ πιῇ γιὰ νὰ περάσῃ.

Πηγή:  Νικολάου Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ τόμος Α΄, δεύτερη έκδοση. Εκδόσεις Βιβλιόραμα, 1998.