Γιατί το λέμε... Αλαγονία!!

  Η Αλαγονία κατά την Eλληνική μυθολογία ήταν “νύμφη” του Διός και της Ευρώπης. Στην αρχαία Ελλάδα η Αλαγονία ήταν μία από τις πόλεις του “Κοινού των Ελευθερολακώνων’ το δε Κοινό των Ελευθερολακώνων ήταν Ομοσπονδία δεκαοχτώ πόλεων της Λακωνίας που αποχώρησαν από τη Σπάρτη και αποτέλεσαν συμπολιτεία αυτόνομη.
   Η αρχαία πόλη Αλαγονία κατά τον αρχαίο Έλληνα περιηγητή Παυσανία που έζησε το δεύτερο αιώνα μ. Χ. βρισκότανε σε απόσταση τριάντα σταδίων προς τα μεσόγαια από την πόλη Γερηνία.
Καθορίζοντας δε επακριβώς τη γεωγραφική θέση της Αλαγονίας ο Παυσανίας γράφει στο κεφάλαιο είκοσι πέντε του Γ΄  βιβλίου του τα εξής: “ Γερηνίας δε ως εις μεσόγαιαν άνω τριάκοντα σταδίους απείχε. Αλαγονία και το πόλισμα κατενεμήθη ήδη και τούτο Ελευθερολάκωσιν δηλαδή η Αλαγονία απέχει από τη Γερηνία τριάντα στάδια προς το μεσογειακό και ανηφορικό μέρος της χώρας και αυτή την πόλη συμπεριέλαβε στο κατάλογο των πόλεων που αποτελούν το Κοινό των Ελευθερολακώνων. Αν τώρα ληφθεί υπ’όψιν ότι στη θέση της αρχαίας Γερηνίας βρίσκεται σήμερα το χωριό Κάμπος του τέως δήμου Αβίας, τότε η αρχαία Αλαγονία, που απείχε από τη Γερηνία τριάντα στάδια (πέντε χιλιόμετρα) προς τα μεσόγεια, πρέπει ασφαλώς να τοποθετηθεί στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό Κέντρον (πρώην Γαϊτσές) του τέως Δήμου Αβίας. Σύμφωνα με τα παραπάνω η αρχαία πόλη Αλαγονία βρισκόταν έξω από τα όρια του τέως δήμου Αλαγονίας που φέρει το όνομα της.
   Στην αρχαιότητα η περιοχή του σημερινού τέως δήμου Αλαγονίας λεγόταν «Δενθαλιάτις αγρός» και ήτανε αγροτική περιοχή ακατοίκητη. Η περιοχή αυτή στην αρχή ανήκε στους Μεσσήνιους αλλά λόγω της στρατιωτικής της σημασίας σχετικά με τη Μεσσηνία και τη Λακωνία ήτανε πάντοτε το μήλο της έριδος μεταξύ των Μεσσήνιων και των Λακώνων κι άλλοτε την κατείχαν οι Μεσσήνιοι κι άλλοτε οι Λάκωνες.
   Στην αγροτική περιοχή του σημερινού χωριού Αλαγονία (πρώην Σίτσοβα) και σε ύψος χιλίων πεντακοσίων μέτρων μέσα σε δασώδη περιοχή του Ταϋγέτου υπάρχει η τοποθεσία που και σήμερα ονομάζεται «γραμμένη πέτρα», όπως δε λέει η παράδοση βρισκότανε εκεί μία πέτρινη στήλη που έγραφε στην Ανατολική πλευρά (επί τάδε Λακωνία) στη δε δυτική (επί τάδε Μεσσηνία). Τη στήλη αυτή όπως ίσως και άλλες παρόμοιες, φαίνεται ότι κατέστρεψαν απλοϊκοί ποιμένες ή γεωργοί γιατί νόμιζαν ότι θα έβρισκαν κρυμμένος θησαυρός κάτω από τις σκαλιστές πέτρες.
  Κατά τον αποικισμό των Σλαύων που έγινε στην Πελοπόννησο τον όγδοο μ.Χ. αιώνα επί αυτοκράτορος του Βυζαντίου Κωνσταντίνου του Ε΄  εγκατεστάθησαν Σλάβοι στη Λακωνία και κυρίως στις πλαγιές του Ταϋγέτου σαν ποιμένες ή γεωργοί. Στις ανατολικές πλαγιές του Ταϋγέτου εγκατεστάθησαν οι Σλάβοι (Εζερίται) και στις δυτικές πλαγιές δηλαδή περιοχή της αρχαίας Δενθελιάτιδος χώρας, εγκατεστάθησαν οι Σλάβοι (Μεληγγοί).Τότε χτιστήκανε από τους Μεληγγούς τα χωριά που είχαν μέχρι προ ολίγων ετών σλαβικά ονόματα π.χ. Σίτσοβα, Τσερνίτσα, Μεγάλη Αναστάσοβα, και Μικρή Αναστάσοβα.
  Την εποχή της Τουρκοκρατίας τα παραπάνω έξι χωριά διατήρησαν το καθένα χωριστά το Σλαβικό του όνομα π.χ. Σίτσοβα, Τσερνίτσα κ.λ.π., όλα όμως μαζί ονομάστηκαν «πισινά χωριά», ή «πισινοχώρια» γιατί τα χωριά αυτά σε σχέση με το Μιστρά, που ήτανε το διοικητικό κέντρο της περιοχής ήταν χτισμένα στο δυτικό (πισινό) μέρος του Ταϋγέτου ενώ ο Μυστράς ήτανε χτισμένος στο ανατολικό (μπροστινό) μέρους του Ταϋγέτου. Στα πισινά χωριά κατά τους χρόνους της δουλείας δεν κατοικίσανε ποτέ Τούρκοι και έτσι ο πληθυσμός τους ήτανε πάντοτε καθαρά ελληνικός.
   Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τον τουρκικό ζυγό και τη σύσταση των δήμων του Ελληνικού κράτους η υπηρεσία ονοματοθεσίες των νέων δήμων έδωσε στο Δήμο που περιέλαβε τα πισινά χωριά το όνομα της Αλαγονίας. Έτσι ιδρύθηκε ο Δήμος Αλαγονίας, που περιλάμβανε τα έξι πισίνα χωριά και είχε το έτος 1846 τρεις χιλιάδες εκατόν δέκα εννέα (3119) κατοίκους από τους οποίους είχαν : η Σίτσοβα (Αλαγονία) 819, η Μεγάλη Αναστάσοβα (Νέδουσα) 624, η Τσερνίτσα (Αρτεμισία) 435, η Μικρή Αναστάσοβα (Πηγές) 421, το Καρβέλι 418 και το Λαδά 402 κατοίκους.
  Ο Δήμος Αλαγονίας υπήχθη διοικητικά στην επαρχία Καλαμάτας του νομού Μεσσηνίας και εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Μεσσηνίας. Απόκτησε οδική σύνδεση με δρόμο με την Καλαμάτα και ανέπτυξε εμπορικές σχέσεις με αυτή. Ο Δήμος Αλαγονίας λειτούργησε μέχρι το έτος 1912 όπου με το νέο νόμο (περί συστάσεως και διοικήσεως δήμων και κοινοτήτων) καταργήθηκαν οι δήμοι στα χωριά και κωμοπόλεις με πληθυσμό κάτω των δέκα χιλιάδων κατοίκων και ιδρύθηκαν οι κοινότητες. Τότε κάθε χωριό του Δήμου Αλαγονίας αποτέλεσε ίδια κοινότητα, αυτοτελή και ανεξάρτητη. Το 1927 τα τέσσερα χωριά του Δήμου που είχαν σλαβικά ονόματα μετονομάσθηκαν όπως γράφουμε παραπάνω και πήραν τα ονόματα : Αλαγονία, Αρτεμισία, Νέδουσα, Πηγές. Πλέον τα έξι χωριά υπάγονται στο Δήμο Καλαμάτας, αφού εντάχθηκαν στο σχέδιο «Καποδίστριας».

Ενδιαφέρουσα μπορεί να βρείτε την ομάδα με τις ιστορικές φωτογραφίες της Αλαγονίας που υπάρχει στο facebook, την οποία μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ. Η φωτογραφία που φαίνεται στην ανάρτηση είναι από εκεί.

Πηγή: www.alagonia.gr